[*] "Rahmân” ve “Rahîm" kelimeleri, rahmet (رحمة) kökündendir. Rahmet, iyilik ve ikramı gerektiren incelik anlamındadır. Allah’ın özelliği olarak kullanılınca sadece iyilik ve ikram anlaşılır (Müfredât). Rahmân “rahmeti her şeyi kuşatan” demektir. Bu özellik Allah’tan başkasında olmayacağı için “iyiliği sonsuz” diye çevirdik. Rahîm “çok merhametli” demektir. Bu özellik Allah’ın dışındaki varlıklarda da olabilir. Nitekim ‘rahîm’ kelimesi, Tevbe 9/128. âyette Resulullah için; Fetih 48/29. ayette ise müminler için kullanılmıştır.

[*] Nebimize verilen ve içinde her türlü hayrı barındıran şey Kur’an’dır. Allah Teala şöyle buyurur: “Bu Kitabı sana, her şeyi açıklasın; bir rehber, bir ikram ve tam teslim olanlara  müjdeler versin diye indirdik.” (Nahl 16/89)

[*1]Âyetin metninde geçen salli = صَل ‘nin türediği es-salât = الصَّلَاة kelimesinin kök anlamı, bir şeyi bırakmamak ve sürekli arkasında olmaktır. (Lisan’ul-Arab) Burada verilen emir, Allah'ın verdiği görevleri, O’nun rızası için sürekli yapmaktır. Her müslümanın hiç aksatmadan yapması gereken tek ibadet namaz olduğu için ona da salat denmiştir.

(فَصَلِّ لرَبِّكَ وانْحَرْ) إلزم كل أمر لربك وانْتَصِب بنَحْرِك  إزَاءكل شيء لرضاه.

Ayakta duran devenin gırtlağına bıçak saplayıp kesmeye nahr denir. Deve, kurban olarak da kesildiği için v’enhar = وانْحَرْ emrine mecaz olarak “kurban kes” anlamı verilmiştir. Şu âyete göre kurban, bütün ümmetlere farzdır:  “Her ümmete kurban kesme görevi yükledik ki, kendilerine rızık olarak verdiğimiz en’âm cinsinden hayvanların üstüne Allah’ın adını ansınlar. İlahınız tek ilahtır, siz yalnız ona teslim olun. Sen alçak gönüllülere müjde ver.” (Hac, 22/34)

(En’âm 6/143-144)âyetine göre en’âm sadece deve değil, koyun, keçi, sığır ve devenin erkeği ve dişisidir. Muhammed (s.a.v.) ümmetiyle ilgili olarak da şöyle buyurulmuştur:

“Bedence gelişmiş olanları da sizin için, Allah’a kulluğun simgelerinden yaptık. Onlarda sizin için hayır vardır. Sıra sıra dururlarken üzerlerine Allah’ın adını anın. Yanları yere yapıştığı zaman onlardan yiyin, halinden memnun olana da isteyene de yedirin. Onları bu şekilde sizin hizmetinize verdik, belki şükredersiniz.” (Hac, 22/36)

“Sıra sıra dururlarken üzerlerine Allah’ın adını anın” emri, kurbanlık hayvanları yere yatırmadan kesmeyi işaret eder  ama Araplar nahr kelimesini deve dışındaki hayvanların kesimi için kullanmazlar. Ayrıca Kevser Suresi’nin Mekke’de kurbanı emreden ayetlerin Medine’de inmesi, hiçbirinde nahr =نحر kökünden bir kelimenin geçmemesi, Nebimizin Mekke’de kurban kestiğine dair rivayet olmamasına rağmen Hicretten sonra her yıl kurban kestiğinin bilinmesi (Tirmizi, Edâhî, 11) mecaz anlamda olsa وَانْحَرْ = v'enhar’a “kurban kes” anlamını vermenin doğru olmadığını gösterir.

[*] Kafirler ahirette hep unutulup gideceklerdir. “Sura üflendiğinde kâfirlerin arasında nesep bağı kalmaz, o gün birbirlerini arayıp sormazlar da…” (Müminûn 23/101)