"Öyle insanlar varki dünya hayatıyla ilgili sözleri seni hayran bırakır. İçindekine de Allah’ı şahit tutar, ama aslında o, yaman bir düşmandır."(Bakara 2/204)

Ayette münafıkların davranışlarından bahsedilmektedir. Bu münafıklar sözlerinde samimi olduğuna Allah’ı şahit tutar. Münafıklar, tuğyan içinde olan fakat kendi kafirliğini beyan eden kimselerden daha aşağı durumdadırlar. Çünkü kendilerini doğru yolda göstererek insanları yaldızlı sözlerle kandırırlar. Samimi olduklarını kanıtlamak için Cenab-ı Hakkın adını kullanırlar ve karşılarındaki insanları sözlerinde samimi olduğuna Allah’ı şahit tutarak etkileyip kandırırlar.

 Allah Teâlâ, bu iki yüzlülerle ilgili olarak şöyle buyurur: “O münafıklar sana geldiklerinde şöyle dediler: "Biz tanıklık ederiz ki, sen, gerçekten Allah'ın elçisisin" Allah biliyor ki, sen elbette kendi elçisisin. Ama Allah tanıklık eder ki, o münafıklar kesinlikle yalan söylüyorlar.  Yeminlerini kalkan edip Allah yolundan çekildiler. Ne kötü şey yapıp duruyorlar! / Bu, şundandır: Onlar önce inandılar. Sonra görmezlik ettiler. Sonra kalplerinde farklı bir yapı oluştu. Artık anlamazlar.  / Onları gördüğün zaman yapıları seni imrendirir. Konuşurlarsa konuşmalarını dinlersin. Sanki dayalı kütükler gibidirler. Kopan her gürültüyü kendilerine karşı sanırlar. İşte düşman onlardır. Onlardan çekin. Allah canlarını alsın, nasıl da yalana sürükleniyorlar!” (Münafikûn 63/1-4)